Neon

Recensie

Waar andere acts blijven teren op successen uit het verleden, blijven de Nits altijd op zoek naar nieuwe invalshoeken. Ruim veertig jaar na hun debuutplaat klinken de Amsterdammers daarom nog net zo fris als in hun beginjaren. Neon is na Angst (2017) en Knot (2019) het derde deel in een trilogie waarin Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips reflecteren op hun jeugd in de jaren vijftig en zestig, toen geluk heel gewoon was. Net als de vorige twee albums klinkt Neon ingetogen, experimenteel, eigenzinnig en creatief, maar toch typisch Nits. En dat is misschien wel de grootste kwaliteit van deze band, want met dank aan de klankbeelden van Stips is het geluid inmiddels uit duizenden herkenbaar. Wie dacht dat de verwoestende brand die de eigen Werf-studio in het voorjaar in de as legde het einde betekende, heeft het mis. Het heilige vuur is nog lang niet gedoofd. (Peter van der Wijst)